Makijaż medyczny krok po kroku

Podstawą dla makijażu medycznego jest dobrze przeprowadzony wywiad, podczas którego osoba wykonująca makijaż może poznać potrzeby i oczekiwania osoby, której go wykonuje. Tak aby dobrać najlepiej dopasowane kosmetyki i technikę pracy do określonego problemu, ale również do osoby i jej stylu życia.
Do specjalistów zajmujących się makijażem medycznym trafiają najczęściej osoby, które przez swój zmieniony chorobowo wygląd cierpią z powodu braku akceptacji społecznej i braku samoakceptacji. Dla niektórych z nich makijaż medyczny jest pomocą doraźną w procesie leczenia, dla innych – jedyną możliwością uzyskania normalnego wyglądu.
Podczas spotkania, którego celem jest dobór kosmetyków i nauka właściwej techniki aplikacji, w pierwszej kolejności przeprowadzany jest wywiad, który służy wykluczeniu przeciwwskazań oraz poznaniu oczekiwań osoby zmagającej się z niedoskonałościami.
Specjalista od makijażu medycznego zadaje dużo pytań, próbując jak najlepiej zrozumieć istotę problemu. To pytania o dotychczasowy przebieg procesu leczenia, o wcześniejsze doświadczenia związane z próbami ukrycia niedoskonałości oraz o uczulenia na jakiekolwiek składniki kosmetyków.
Ważne są pytania dotyczące trybu życia – o specyfikę wykonywanej pracy, preferowany sposób spędzania wolnego czasu, rodzaj aktywności sportowej.

Przykładowe pytania podczas wywiadu:

– Jakie były pierwsze objawy choroby/zmian skórnych?
– Jakie były okoliczności zdarzenia, w wyniku którego wygląd został trwale zmieniony?
– Czy zmiany ewoluowały na przestrzeni czasu?
– Czy zostało podjęte leczenie? W którym momencie? Jakie?
– Jakie były efekty leczenia w odniesieniu do stanu przed nim?
– Jakie są aktualne zalecenia lekarskie?
– Czy na zmiany aplikowane są leki miejscowe (specjalistyczne kremy, maści itp.)?
– Czy zmiany powodują lub powodowały stres? Jakiego rodzaju? Kiedy się pojawia lub pojawiał?
– Jak Pan/Pani radzi sobie z odczuwanym stresem?
– Jak choroba/zmiana wpływa na Pana/Pani życie?
– Jakie odczucia towarzyszą zmianom skórnym?
– Czy pojawia się dyskomfort w relacjach społecznych?
– Jak wygląd skóry wpływa na Pana/Pani samopoczucie / życie / relacje / pewność siebie / poczucie atrakcyjności interpersonalnej / atrakcyjności zawodowej?
– Czy czuje się Pan/Pani akceptowany/a społecznie? Jaka jest specyfika Pana/Pani aktywności zawodowej?
– Czy podejmuje Pan/Pani jakieś aktywności pozazawodowe?
– Z jakiego typu problemami/przeciwnościami zmaga się Pan/Pani na co dzień i w jaki sposób Pan/Pani sobie z nimi radzi?
– Czy Pan/Pani korzystał/a z makijażu medycznego? Czy wie Pan/Pani, na czym on polega?
– Jakie są Pana/Pani oczekiwania dotyczące efektów zastosowania makijażu medycznego?
– Czy ma Pan/Pani alergię na kosmetyki/składniki kosmetyków?
– Po wykonaniu makijażu medycznego zawsze warto zapytać zarówno o odczucia wizualne i emocjonalne, jak i przewidywania danej osoby – jaki wpływ na jej życie będzie miał jej nowy wizerunek?
Po serii precyzyjnych pytań przychodzi czas na zapoznanie się z rodzajem niedoskonałości, która ma zostać poddana zabiegowi. W miarę możliwości zmiana powinna być oglądana w świetle dziennym.
Specjalista ocenia jej wielkość, kolorystykę, strukturę i lokalizację. Na podstawie tych wszystkich informacji dobierany jest najlepszy dla danej osoby kosmetyk oraz omawiane są możliwości i ograniczenia wynikające z jego zastosowania.
Po oczyszczeniu i nawilżeniu korygowanego obszaru oraz dobraniu idealnego odcienia lub odcieni kamuflażu specjalista aplikuje go, omawiając krok po kroku stosowaną technikę.
Jedna wizyta zazwyczaj wystarcza, by osoba zgłaszająca się na konsultację mogła ją opanować i skutecznie odtworzyć. Bardzo pomocne w ocenie osiągniętego efektu jest wykonanie zdjęć niedoskonałości przed zabiegiem oraz po nim i porównanie ich.
Makijaż medyczny mogą stosować nie tylko kobiety, lecz także mężczyźni i dzieci (z wyłączeniem niemowląt i małych dzieci, chyba że lekarz zaleci inaczej).
W przypadku mężczyzn należy zwrócić uwagę na linię zarostu, który przykryty makijażem wygląda sztucznie. Jeśli zmiana zlokalizowana jest w tym obszarze, stosuje się specjalne gąbki charakteryzatorskie i pigment w kolorze brody w celu odtworzenia lub przywrócenia koloru zarostu, aby efekt był jak najbardziej naturalny.
W przypadku dzieci w technice kamuflażu przeszkolenie zazwyczaj przechodzi rodzic, który albo wykonuje cały makijaż, albo pomaga dziecku w tej czynności. Starsze dzieci najczęściej radzą sobie samodzielnie.
W obu przypadkach ilość kosmetyków należy ograniczyć do minimum oraz bardzo dokładnie wytłumaczyć zasadę i znaczenie każdej czynności, ze względu na brak wcześniejszego doświadczenia w aplikacji makijażu.
Specjalista zajmujący się makijażem medycznym powinien posiadać określone predyspozycje. Istotne są empatia, umiejętność budowania relacji, dojrzałość, taktowność i chęć niesienia pomocy ludziom.
Relacje z osobami, które zmagają się z problemami skórnymi, z uwagi na charakter terapeutyczny zabiegu są relacjami dość intymnymi.
Dodatkowo wymagają niezwykłego zestawu umiejętności i wiedzy z zakresu dermatologii, psychologii, kosmetologii, sztuki makijażu i charakteryzacji oraz zdolności manualnych i wyobraźni.
Trzeba również uwzględniać swoje ograniczenia i w razie jakichkolwiek wątpliwości co do rodzaju zmiany i możliwości wykonania makijażu skierować pacjenta do lekarza, by podjął decyzję, kiedy ewentualnie go wykonać.

Bielactwo nabyte

„Bielactwo należy do częstych, nabytych, idiopatycznych zaburzeń pigmentacji spowodowanych uszkodzeniem lub zniszczeniem melanocytów naskórkowych, co w efekcie prowadzi do zmniejszonego wytwarzania melaniny przez te komórki”.
Przyczyna choroby niestety nie jest znana, choć podejmowane są próby jej dookreślenia. Na chwilę obecną istnieje kilka teorii próbujących wytłumaczyć mechanizmy jej powstawania, takie jak: autoimmunologiczna, neurogenna, autodestrukcyjna, stresu oksydacyjnego czy melanocytoragii.
Efektem choroby jest pojawienie się na skórze jasnych, całkowicie odbarwionych plam, o średnicy od kilku milimetrów do nawet kilku centymetrów. W niektórych przypadkach pomiędzy skórą bielaczą a skórą zdrową pojawia się obwódka – kontur dużo ciemniejszy od naturalnego kolorytu skóry.
Bielactwo może występować praktycznie na każdym obszarze ciała, łącznie z owłosioną skórą głowy, powodując wówczas również odbarwienie włosów.
W leczeniu bielactwa stosuje się różne metody, takie jak naświetlania, laseroterapia czy metody chirurgiczne, czasem jednak podejmowane próby nie przynoszą pożądanego skutku i pacjent traci nadzieję na pozbycie się stygmatyzujących zmian.
Wówczas jedyną możliwością odzyskania komfortu psychicznego jest maskowanie plam. Jedną z metod stanowi pokrywanie odbarwień kosmetykami samoopalającymi – zbliżając kolorystykę do koloru skóry zdrowej, zmniejsza się ich widoczność (przez zmniejszenie kontrastu między nimi).
Z bardzo dobrym skutkiem jest również stosowana mikropigmentacja medyczna, jednak najlepsze rezultaty możliwe są do osiągnięcia u pacjentów ze stabilną postacią choroby, w przeciwnym razie zabieg może być przyczyną powstania kolejnej plamy.
Niezwykłe efekty maskowania plam bielaczych można osiągnąć dzięki zastosowaniu kosmetyków kamuflujących, w przypadku których stosuje się jedną z dwóch metod korekcji, z zastosowaniem koloru odcinającego lub bez.

Ciekawy przypadek

Pacjentka lat 45. Pierwszą, małą plamę bielaczą zaobserwowała w okolicy oka, w wieku około 17 lat. Przez kilka kolejnych lat choroba nie postępowała. Około 20. roku życia odbarwienia zaczęły pojawiać się na dłoniach. Plamy stopniowo, przez kilka lat zajmowały coraz większy obszar – od koniuszków palców w kierunku nadgarstków.
Aktualnie odbarwione są obie dłonie oraz łokcie. Plamy bielacze nie mają ciemnej obwódki. Pacjentka poddała się naświetlaniom, których efektem była nieznaczna poprawa, jednak nie dość zadowalająca, aby leczenie kontynuować.
Początkowo zmiany na dłoniach i łokciach wywoływały dyskomfort w relacjach społecznych, dziś zarówno pacjentka, jak i jej najbliższe otoczenie akceptuje je całkowicie, nie zwraca uwagi na plamy, a nawet ich nie zauważa.
Pacjentka sporadycznie, samodzielnie nakłada preparat kamuflujący, zwłaszcza pojawiając się w obcym środowisku, aby uniknąć nadmiernego zainteresowania zmianami.
Bielactwo Bielactwo Bielactwo Bielactwo
Wykonanie makijażu medycznego u pacjentki z bielactwem nabytym na dłoniach: (a) stan przed zabiegiem; (b) dłonie po aplikacji kamuflażu odcinającego; (c) dłonie po naniesieniu warstwy pudru na kamuflaż odcinający; (d) efekt po wykonaniu makijażu medycznego.

Etapy wykonania

1. Oczyszczenie i nawilżenie skóry dłoni pacjentki.
2. Aplikacja kamuflażu na zmiany – plamy bielacze można maskować, stosując kamuflaż odcinający w kolorystyce podtonów skóry, więc mając do dyspozycji dwie dłonie, na jednej zastosowano kamuflaż w kolorze śluzówki, a na drugiej w kolorze czerwonopomarańczowym.
3. Dokładne przypudrowanie kamuflażu – zostaje on dzięki temu utrwalony, aby jego kolor nie zmieniał kolorystyki później aplikowanych kosmetyków; ponieważ ilość pudru powinna być znaczna, najlepiej jest aplikować go za pomocą puszka.
4. Po około 10 minutach usunięcie nadmiaru pudru dużym pędzlem.
5. Dobranie koloru płynnego kamuflażu w odcieniu jak najbardziej zbliżonym do kolorytu skóry zdrowej i pokrycie nim całej odbarwionej powierzchni, wytracając go na granicy skóry zdrowej – koloryt dłoni zostaje wyrównany, a zmiana staje się całkowicie
niewidoczna.
6. Ponowne przypudrowanie – celem jest uzyskanie trwałego, wodoodpornego makijażu.
7. Naniesienie podkładu mineralnego – stosuje się go, aby zintegrować odcień skóry zdrowej i tej poddanej makijażowi medycznemu; efektem jest naturalny połysk skóry oraz złoty blask opalenizny.
8. Zafiksowanie powierzchni dłoni fixerem w sprayu.
Celowo zastosowano dwa kolory odcinające kamuflażu, aby umożliwić czytelnikowi porównanie efektu końcowego.
Obydwa kamuflaże spełniły swoje zadanie, jednak podejmując decyzję o wyborze jednego z nich, warto zwrócić uwagę na to, czy skóra zdrowa przybiera zdecydowanie ciepły, czy chłodny koloryt.
W tym przypadku skóra zdrowa miała intensywny odcień złotej opalenizny, dlatego zdecydowanie lepiej sprawdził się kamuflaż odcinający w kolorze czerwonopomarańczowym.
 

Dodano: 2018-08-16

Fragment pochodzi z książki

R. Godlewska, Praktyczna kosmetologia krok po kroku. Makijaż medyczny, Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2018

Książki


Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować